Al heel jong wist ik, later wil ik iets met dieren doen, en veel huisdieren hebben…. Bij ons thuis was ik de enige die zo dol was op beesten, en huisdieren kwamen er bij ons niet in, dus ik heb lang moeten wachten voordat ik mijn droom kon waarmaken!
Pas toen ik al lang en breed getrouwd was, en halve dagen werkte kwam ons eerste hondje. Niet lachen mensen, het was een Yorkshire terriër. Wat heb ik genoten van dat heerlijke diertje, die al snel gezelschap kreeg van een rasgenootje, en vervolgens ook een hondje uit het asiel. Want inmiddels was ik er aan toe om echt met dieren te gaan werken, dus werden de nodige opleidingen gevolgd. Diploma’s honden en katten besluit, asielhouder en dierenartsassistente gehaald. En uiteindelijk begonnen we ons eigen dierenhotel en paardenpension.
Een van de logees in het hondenpension was een Ierse wolfshond… en zo is de liefde voor dit ras begonnen.
Onze eerste Ier was Glenfinnan Leah, en met haar gingen we ook voor het eerst naar shows. Toen nog op kleine schaal, maar ik vond het wel geweldig leuk om te doen. Vervolgens kwamen onze zussen Zara en Zowe of Mait feacant uit België, en met Zara is de fokkerij begonnen. Zara ofwel Ariel zoals ze bij ons heette was een geweldig grote, en bovenal super lieve teef. Ze was een super moeder van wie ik veel heb geleerd als beginnend fokker. Boekenwijsheid is prachtig, maar de praktijk is de beste leerschool. Zara aka Ariel was mijn leermeester.
En zo is het dus begonnen. Goed kijken, veel informatie zoeken bij andere fokkers en keurmeesters, en zo is het nog steeds. Je bent nooit uitgeleerd, ieder teefje of reu voegt weer iets toe aan je kennis/ natuurlijk is er de voorkeur voor een bepaald type hond, maar je moet ook verder durven kijken en soms concessies doen. Uiterlijk is belangrijk, maar gezondheid en karakter zijn het allerbelangrijkste. Die ene prachtige hond waar je veel mee wint is niet je belangrijkste troef.
Nee, het zijn de honden die als gezinshond naar families gaan, zij zijn de werkelijke vertegenwoordigers van het ras!
Nu na ongeveer 20 jaar in de Ieren, zoals dat heet hebben we de voor ons de ultieme droom. Een fantastische groep Ieren, genoeg ruimte om ze allemaal in huis te hebben, en een zalig terrein waar ze maar kunnen rennen en plezier maken. We showen graag, en veel met fijne resultaten waar we super trots op zijn. Thuis wordt veel met de honden gespeeld, gewandeld en gesport. Met zoveel honden gaat dat natuurlijk niet alleen, daar zijn meer mensen voor nodig. We hebben geregeld stagiaires en daarvan zijn er dan, die bij ons blijven. Zij helpen met schoonmaken en verzorgen, en zo krijgt iedere hond persoonlijke aandacht, die ze nodig hebben.
Naar shows gaan is een hele onderneming waar een ieder een taak heeft. Er is altijd iemand thuis bij de honden en dikwijls gaan we met 2 of 3 man op pad. Met meerdaagse shows in het buitenland is het avontuur nog groter, slapen in hotels, flinke stukken rijden en het toch allemaal superleuk houden voor de hondjes. Die vinden het geweldig om mee te gaan, nieuwe luchtjes opsnuiven, veel geknuffeld worden door heel veel mensen en veel honden lekkers, ze gaan graag mee! Er zijn er natuurlijk ook die het allemaal niet zo tof vinden, dan hoeven ze lekker niet mee. We moeten er wel plezier in hebben!
En een nest fokken, dat is natuurlijk de ultieme vreugde! Het klinkt allemaal heel simpel, maar dat is het zeker niet. En soms is het ook gewoon super spannend en naar, het gaat niet altijd goed. Maar ook daar moet je doorheen. Maar de band die je opbouwt met je teefje daar is niets mee te vergelijken. Na die eerste weken waar je dag en nacht bij het nest bent, samen slapen met mama en de puppy’s zien groeien, ja dan hangen de wallen onder je ogen op je knieën, maar toch is er niets mooiers dan dat mee te maken. De kleintjes te zien groeien en de communicatie tussen moeder en de puppy’s waarnemen en dan uiteindelijk de ondeugende snoeten van de pups een beetje zelfstandig zien worden, geweldig! Van ieder nest blijven er 1 of 2, uiteindelijk fok je voor jezelf. En dan begint het lieve leventje weer: opvoeden en aanleren van nieuwe dingen, is er iets leukers? En dan zien hoe zij zich ontwikkelen, en steeds weer verbazen, hoe kan het zo groeien en op wie lijken ze.
Socialiseren van de jonge pups is dan weer het volgende hoofdstuk. Wij wonen leuk, maar afgelegen en we moeten dus wel met de auto op zoek naar leerzame ervaringen. Goed uitgerust met brokjes gaan we dan op pad, reizen leren ze dus al jong. Je trekt veel bekijks met een groepje pups, altijd weer genieten. En dan natuurlijk een van de mooiste dingen is als je Ieren gezond oud mogen worden. Ik heb al met meerdere honden het geluk mogen hebben om ze als veteraan te mogen showen. En dit zijn echt de onvergetelijke momenten. Een veteraan in je groep is zo speciaal, zij weten.. ze zijn het anker van je groep, ze kennen jou en jij kent hen van haver tot gort. Er is een wijsheid in een oude Ier, die is ontroerend en onvergetelijk. Een blik is voldoende om een jonge puber iets uit te leggen en zij kunnen jou alle kanten op commanderen met zo’n heerlijk oud hoofd. En dan gewoon ondeugende streken uithalen en lekker niet luisteren. Ik ben echt als was in de handen van een veteraan… Ik hoop daar nog vaak van te kunnen genieten.
